رهایی::

تجلی انسان به ماورائی . جدا شدن انسان از خودساخته هایی که واقعیت دارند امام حقیقت ندارند ، شکستن قالبهای  ذهنی مندرس وفرسوده از عقاید پوسیده ، دل کندن از خواسته ها ومحدودیت ها و سر در کمند اندیشه نهادن و به اندیشه پروراندن .

• رهایی شناور شدن انسان آگاه و اندیشمند در جهانی از دانش وخرد وآگاهی است در این جهان سراسر توان ساختن بنیاد تن وروان شایستگی است .این دایره ی خرد از دوران تا دوران عالم کیهانی ورسیدن وگذشتن وعبور از مرز دانایی وتوانایی به سمت وسوی رهایی است .انسان شایسته در مرز رسیدن به خدایی وخداگونگی با گذر از هفت مایگاه جهان کهکشانی با دریافت علوم کیهانی و درک ماورائی به شناخت و آگاهی ورهایی است .این رهایی شکستن حصار تن است ، فراتر از خود در پرتو اندیشه رفتن است ،شناخت جهان ماورائی تن وروان توانایی درک درگشودن رمزها واسرارهای انسانی و جهان کیهانی است .جهانی که انسان با یقین و راستی گام به حقیقت بر می دارد ،حقیقتی که راهبر اوست .او جهان خود را می کاود تا به جوهره ی درونی دست یابد واز این توان جوهر خویش را بیازماید چرا که راه او راستی و اندیشه او پاکی وجهان او خودآیی برای درک جهان خدایی است .

توآ::

• توآ تفکری است به درون خویش این جنبش و جوشش ذهن تلاشی است در جهت پویایی وپایداری قدرت های نهفته ی جهان بیکران تن وروان برای رسیدن و گذر از هفت مایگاه توان از قدرت های نهان عالم پنهان است .
• توآ جهان فراتر از خویش اندیشیدن است نه به جای می اندیشد ونه به جام ، رهایی است ، رها از ناتوانی و نابخردی و ناآگاهی .
• انسان اندیشه را پاس می دارد و با آن حکومت می کند و پادشاهی خود را در سرتا سر جهان پر شکوه به راه ورسم وبه تاج اندیشه می آراید و می ستاید او پیروز مندانه با تسلط بر اراداه اش که فریاد وتوان وتوانستن است می اندیشد او در سرای خود خانه دارد و خانه ی او جهان اوست بر جهان خود حکم فرمایی می کند وپادشاهی خود را بر سرزمین مادری تن وروانش در کاخ با شکوه انسانیت به تاج وتخت کیانیش پاس می دارد وسپاس می گوید اهورا را که این چنین جهانی دارد ، جهان خود و جهانی فرا خود . این انسان بر جهان خود فرمانروایی می کند و در جهان خدایی فرمان از خدایی می برد .  

انسان حاکم بلامانع و حکم فرمای بر خود است ،جهان کهکشانی انسان دارای نیروهای نهفته ی کیهانی است که این نیروهای نهفته ی انسانی پیش برنده ویاری دهنده ی انسان در جهت اعتلاو رشد همه جانبه ی انسان به سمت وسوی تعالی است از درون می جوشد و از برون می خروشد و در نیروی بیکران روان آرام .

درگاه انسانیت قدمگاه اندیشه ی انسانی است که ناشدنی در جهانش وجود ندارد ، جهانش سراسر  توان و توانش جهانی ناتمام است ...

                                                                                                                                                          پاکان

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: