معبد توآ محل عبادت به تن و روان است، سوختن تا سرحد توان به ذات و جوهره انسان پرتوان ، حرکت مأورایی انسان به ذات خویش و سیر در وادی عشق و عرفان الهیست. این خود آیی به خدایی رسیدن است .
معبد آتشگاست روشن شدن وشعله ور شدن به راه داناییست ، سوختن تا سر حد توان و پرتوان شدن و تواناییست
شعله ور شدن در آتشگاه ، سر از پای نشناختن در راه دانایی ، لحظه ای را نیاسودن برای رسیدن به توانایی ، حرکت رو به بالا با جهد و کوشش ، فوران اندیشه داشتن و لحظه ای از پای ننشستن است .
آتش پاکیست و آتشگاه محل پاکان و نیکان است که به ذات اندیشه روانند و به فوران اندیشه شعله ور که برای رسیدن لحظه ای نیاسودن تا به درک آیند و به خود آیند و به خدایی رسند.
در معابد انشاء تن وروان انسان آفریننده ی خویش است و آفریدگار اندیشه نیک و اندیشگان نیک راستی ودرستی وپاکیند.
در این آتشگاه انسان باید شعله ور شود ف بسوزد وبسوزاند.
بسوزد در راه دانایی ، به توانایی و بسوزاند ریشه ی جهل ونادانی و ناتوانایی
نظرات شما عزیزان:
برچسب‌ها:
|
درباره
وبلاگ
تبادل لینک هوشمند 
آمار
وب سایت:
معبد توآ
نويسنده:
