آسیب های ورزشی در یك نگاه

آسیب دیدگی استخوان از رایج ترین مشكلات ورزشكاران می باشد.آسیب های ورزشی در اثر ضربه های شدید یا كشش های متمادی و بیش از حد در حین انجام حركات ورزشی به وجود می آیند.صدمات ورزشی می توانند استخوان ها یا بافت نرم (رباط ماهیچه و تاندون) و یا هر ۲ را دچار مشكل نمایند. 
برخلاف تصور بسیاری افراد، كودكان، با عكس العمل هایی ناپخته، عدم توانایی در تشخیص و پرهیز از خطر و توانایی كم در ایجاد هماهنگی در حركات، بسیار بیشتر از بزرگسالان در معرض آسیب های ورزشی هستند. 
سالانه تعداد بسیاری از افراد دچار صدمات ورزشی می شوند كه نیمی از آنها با انجام معالجات خانگی و یا بدون رسیدگی خاص بهبود یافته و نیمی دیگر به رسیدگی پزشكی نیاز پیدا می كنند.بر اساس محاسبات آماری از هر ۱۰۰۰ نفر، ۲۶ نفر به آسیب های ورزشی دچار می شوند و بالاترین میزان این صدمات متوجه كودكان ۱۴-۵ سال است. در این آمارها بیشترین تعداد مصدومان را پسران ۱۷-۱۲ ساله تشكیل می دهند كه میزان این آسیب ها از نظر تعداد نفرات صدمه دیده، درورزش های جمعی كه امكان برخورد در آنها زیاد است، دیده می شود و از نظر وخامت، در ورزش های انفرادی بیشتر است. 
حدود ۹۵ درصد این آسیب ها را كوفتگی و ضرب دیدگی بافت نرم تشكیل می دهد. كبودی، رایج ترین اثر این ضرب دیدگی ها است و دلیل بروز آن زخم های زیر پوست یا آسیب دیدگی مویرگ های سطحی و جمع شدن خون در زیر پوست است. یك سوم تمام صدمات ورزشی را اصطلاحاً رگ به رگ شدن می گویند. 
این آسیب دیدگی در واقع پیچیدن یا پارگی قسمتی ازرباط است. رباط رشته محكمی است كه پیوند دهنده استخوان ها به یكدیگر بوده و مفاصل را محكم در جای خود نگه می دارد.ضرب دیدگی یا پیچ خوردگی از انواع دیگر آسیب های شایع در ورزش است. این حالت پیچیدگی و كشش ماهیچه یا تاندون است كه گاهی به پارگی آنها می انجامد. 
تاندون ها بافت های محكمی هستند كه پیوند دهنده ماهیچه ها به استخوان ها هستند. التهاب تاندون و یا التهاب یكی از محفظه های كوچك پر از مایعی كه موجب حركت روان تاندون بر روی استخوان می شوند، در اثر تكرار بیش از حد حركاتی كه موجب وارد شدن فشار بر مفاصل می شوند به وجود می آید. 

● آسیب های استخوانی

شكستگی استخوان ۵ تا ۶ درصد كل آسیب های ورزشی را تشكیل می دهد. استخوان های بازو و پا بیش از همه در معرض شكستگی قرار دارند. شكستگی ستون فقرات یا جمجمه در حین حركات ورزشی بسیار نادر است. استخوان های پا از ران تا كف آن بسیار مستعد شكستگی در اثر فشار هستند و زمانی رخ می دهند كه ماهیچه ها دچار پیچیدگی شده یا در اثر انقباض بیش از حد موجب خم شدن و شكستن استخوان می شوند. این نوع شكستگی بخصوص در میان دوندگان استقامت و افرادی كه استخوان های باریك دارند، شایع است. 
شكستگی ساق پا با دردناك شدن و تورم جلو، داخل و پشت ساق پا همراه است كه در هنگام حركت بسیار دردناك شده و درد آن مدام شدت پیدا می كند. این آسیب در اثر حركات پر فشار یا كوبیدن های مداوم پا بر روی زمین در ورزش هایی چون ایروبیك، دوی استقامت، بسكتبال و والیبال عارض می شود. آسیب دیدگی مغزی خطرناك ترین حالت آسیب دیدگی هامی باشد.

● آسیب‌های مغزی

آسیب های مغزی دلیل اصلی صدمات منجر به مرگ در حركات ورزشی است. ضربه مغزی ممكن است با ضربه ای مختصر به سر ایجاد شود و به بیهوشی یا از دست دادن تعادل، ناهماهنگی حركات، قوه ادراك، شنوایی، حافظه و بینایی منجر شود.

● عوامل اصلی صدمات ورزشی

▪ لوازم ورزشی كه اشتباه به كار برده شده اند. 
▪ سقوط. 
▪ برخورد شدید ۲ بازیكن كه بر اثر سرعت زیاد (مثلاً در هاكی روی یخ) یا خشونت ذاتی ورزش (مانند راگبی) ایجاد می شود. 
▪ آسیب دیدگی سطحی یا پارگی بخش هایی از بدن كه به طور مداوم تحت فشار یا كشیدگی قرار گرفته اند. 

● علائم این آسیب ها عبارتند از:
▪ لقی یا از جا درآمدن یك مفصل 
▪ تورم 
▪ ضعف 

● بررسی آسیب شناسی

علائمی كه به طور مداوم موجب تشدید یا كاهش توانایی ورزشكار در بازی شده و گاهی هم دردناك نبوده و فقط با خستگی غیر معمول همراه هستند، باید توسط جراح ارتوپد مورد معاینه قرار گیرد. تشخیص به موقع از تبدیل شدن مشكلات كوچك به صدمات جدی و مشكلات طولانی جلوگیری می كند. یك جراح ارتوپد، اشخاصی را كه: 
۱) از شركت در ورزش به دلیل درد ناشی از آسیب شدید منع شده اند. 
۲) قابلیت ورزشی آنها به دلیل مشكلات مزمن ناشی از یك آسیب ورزشی كم شده است. 
۳) كسانی كه آسیب ورزشی در آنها موجب از شكل افتادگی بازو یا پا شده است را مورد نظر قرار می دهد. 
او با معاینه موضعی، پرسیدن سؤال هایی در رابطه با چگونگی آسیب دیدگی و نوع علائمی كه بیمار داشته است و همچنین با گرفتن عكس هایی با اشعه ایكس، استخوان ها و بافت نرم آسیب دیده را بررسی می كند. اشخاصی كه دچار ضربه مغزی شده اند باید فوراً مورد معاینه قرار گیرند و تا زمان دریافت نتیجه نرمال تحت نظر باشند و تا این زمان هر ۵ دقیقه یك بار مورد معاینه قرار گیرند. معاینات اصلی در هر ۵ دقیقه عبارتند از اندازه گیری هوشیاری، تمركز و حافظه كوتاه مدت فرد مصدوم. علائم دیگر تشخیص صدمه مغزی عبارتند از گیجی، سردرد، تهوع و مشكل بینایی. 

● شیوه های درمان

درمان صدمات مختصر بافت نرم معمولاً شامل محكم بستن محل آسیب دیده با نوار كشی، كمپرس یخ و استراحت است. داروهای ضد التهاب خوراكی یا تزریقی برای تورم كیسه های مفصلی تجویز می شود.برای تاندون های آسیب دیده داروهای ضد التهاب همراه با ورزش مخصوص تجویز می شود. 
اگر تاندونی دچار پارگی شده باشد، برای درمان آن به عمل جراحی نیاز است. جراحی های ارتوپدی برای پیچیدگی ها یا ضرب دیدگی های جدی توصیه می شود. درمان این صدمات نه تنها شامل برطرف كردن درد و التهاب كه شامل برگرداندن ورزشكار به حالت و توانایی های اولیه است.معمولاً به ورزشكاران آسیب دیده توصیه می شود تا بهبود كامل، فعالیت های خود را محدود نمایند. پزشك آنها شاید تمرین های خاصی را برای ورزشكاری كه دچار آسیب های متعدد شده تجویز نماید اما صدمات جدی، ورزشكار را برای مدتی از انجام عملیات ورزشی محروم خواهد كرد.

● پیشگیری

كودكانی كه می خواهند در یك فعالیت ورزشی سازمان یافته شركت كنند باید ابتدا توسط متخصص معاینه شوند و درباره نوع ورزشی كه می خواهند انجام دهند با پزشك خود مشورت نمایند. پزشك متخصص باید: 
۱) هر گونه آسیب قبلی را با دقت معاینه كرده و اهمیت آن را در ورزش مورد نظر بسنجد. 
۲) در صورت لزوم برای جلوگیری از رشد یا عدم رشد نامطلوب عضلات و استخوان های كودك تمرین های اضافه تجویز كند. 
۳) به سیستم استخوان بندی و دستگاه گردش خون كودك توجه كند و قابلیت بدنی او را تأیید یا رد كند. همان طور كه می بینید اگر پزشك بداند ورزش مورد نظر شما چیست، می تواند بگوید كه كدام بخش بدن بیشتر در معرض فشار خواهد بود و برای جلوگیری از آسیب های احتمالی توصیه هایی داشته باشد. 

● چند برنامه دیگر برای جلوگیری از آسیب های ورزشی

▪ حفظ فرم صحیح و سلامت بدن 
▪ اطلاع و اطاعت از قوانینی كه موجب تنظیم حركات می شود 
▪ استراحت در هنگام خستگی، بیماری یا درد 
▪ عدم استفاده از نیرو بخش های مصنوعی. این مواد ممكن است توانایی شما را در همان لحظه افزایش دهند اما در دراز مدت با خطر مرگ همراه هستید 
▪ مراقبت و استفاده صحیح از لوازم ورزشی 
▪ پوشیدن البسه مناسب و به كار بردن لوازم محافظ (مانند زانو بند و كلاه ایمنی) 

● جلوگیری از مصدومیت ها و آسیب های ورزشی

▪ مصدومیت در حین بازی 
بسیاری از جوانان و نوجوانان در هنگام انجام ورزش های مختلف آسیب می بینند. رعایت برخی از دستورات و نكات ایمنی از بروز اینگونه مصدومیت ها جلوگیری می كند.در این اینجا سعی داریم این نكات پایه ای و تمرینات ایمن سازی را به شما معرفی كنیم. 
▪ تجهیزات اساسی 
آیا می دانید كه تنیس بازی كردن با كفش های خیلی تنگ و یا گشاد می تواند به همان اندازه كه در فوتبال از محافظ زانو استفاده نكنید، خطرناك باشد و موجب مصدومیت و آسیب جدی شود؟استفاده از لوازم و لباس های ورزشی نامناسب كه كاملاً اندازه و مناسب فیزیك بدن نباشند یكی از مهمترین دلایلی است كه در ورزش باعث آسیب دیدگی می شود! تجهیزات و وسایلی كه در طول انجام یك ورزش یا حتی بازی باید بپوشید و به همراه داشته باشید كلید جلوگیری از مصدومیت ها هستند. با كلاه ایمنی شروع كنید. 
این وسیله برای ورزش هایی مثل هاكی، بیسبال، سافت بال، دوچرخه سواری، اسكیت بوردینگ، اسكی، و اسنو بوردینگ بسیار مهم است. همیشه از كلاهی استفاده كنید كه مخصوص ورزش شما ساخته شده است. هنگامی كه می خواهید كلاه دوچرخه سواری انتخاب كنید، به برچسب توضیحات كارخانه ای كه این محصول را تولید كرده توجه كرده و با دقت آن را بخوانید. همیشه به یاد داشته باشید از مارك های معتبر و دارای استاندارد خرید كنید. اگر از كلاه هایی استفاده می كنید كه برای چند نوع ورزش تولید شده اند، مثلاً انواع اسكیت بوردینگ، آگاه باشید كه برای انجام ورزش هایی مانند دوچرخه سواری مناسب نیستند، مگر آنكه روی برچسب تولید كارخانه ای قید شده باشد.هر كلاهی باید راحت باشد و نباید سر شما را به عقب یا جلو بكشد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: